بیماری لژیونر
دسته صفحه: فروش فایلبیماری لژیونر
بیماری لژیونر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
Legionellosis
آیسیدی-۱۰ A48.1, A48.2
آیسیدی-۹ 482.84
دادگان بیماریها 7366
مدلاین پلاس 000616
ایمدیسین med/1273
سمپ D007876
بیماری لژیونر(به انگلیسی: Legionnaires' disease یا Legionellosis) نوعی از بیماری سینهپهلو (پنومونی) است که توسط باکتری های گرم منفی بی هوازی از سرده لژیونلا و بخصوص گونه لژیونلا پنوموفیلا ایجاد می شود. علائم بالینی در ابتلا با گونه های دیگر خفیف بوده و شبیه به آنفلوآنزا است ولی در گونه پنوموفیلا سینهپهلوی حاد بروز می نماید.
محتویات
۱ همهگیر شناسی
۲ انتقال بیماری
۳ علائم بالینی
۴ تشخیص و درمان
۵ جستارهای وابسته
۶ منابع
همهگیر شناسی
این بیماری نام خود را از شیوع و همهگیری آن در ژولای ۱۹۷۶ در فیلاذلفیا گرفته است، در آن سال در همایشی که توسط سربازان قدیمی گروه لژیون آمریکایی در هتلی برگزار شده بود ۱۸۲ نفر به سینه پهلوی حاد مبتلا شدند که ۸۲ نفر آنها فوت نمودند. در ژانویه ۱۹۷۷ عامل ایجاد کننده این همهگیری مشخص شد و باکتری آنرا لژیونلا، و گونه را لژیونلا پنوموفیلا نام نهادند.[۱]
اکثر مبتلایان را اشخاص مسن و میانسال تشکیل می دهد. این بیماری معمولاً بصورت انفرادی مبتلا می نماید ولی همهگیری های آن در اکثر مواقع در فصل تابستان و اوائل پائیز دیده می شود برطبق آمار مختلف سالیانه بین ۸ الی ۱۸ هزارنفر در آمریکا به این بیماری مبتلا می شوند.[۲] در یک بررسی ده ساله، بیش از ۳۲۰۰۰ ابتلای انفرادی و ۶۰۰ همهگیری گزارش شده است.[۳]
انتقال بیماری
زیستگاه باکتری در محیط های آبی است و معمولاً بصورت همزیست با آمیب زندگی می کند. در محیط مرطوب ۲۵ الی ۴۵ درجه سانتیگراد در خاک هم میتواند زنده بماند. انتقال آن به انسان معمولاً از راه بلع مایعات حاوی باکتری است و از راه تنفسی بندرت منتقل می شود. باکتری لژیونلا در سیستم های آبرسانی، منابع آبی، سیستم های تهویه مرکزی، کولرهای آبی و رطوبتساز ها میتواند جایگزین شود و از آن راه منتشر گردد.[۳]
علائم بالینی
علائم شدید تر و حاد تر از سینهپهلوی معمولی است. تب، سرفه، بیحالی و درد و خستگی عضلانی از علائم عمده است. وجود خلط سینه و درد قفسه صدری و تندتپشی از علائم همراه است.
تشخیص و درمان
اقدامات پرتوشناسی ریه انجام می شود ولی اختصاصی نیست. در آزمایش خون علاوه بر علائم کلی عفونت و التهاب در سیستم دفاعی بدن، ممکنست با بررسی و کشت خون محیطی بتوان باکتری را کشف کرد هرچند رنگآمیزی و یافتن باکتری مشکل است. از روش های دیگر می توان به کشت میکرب و یافتن باکتری در خلط و ترشحات سینه بیمار اشاره کرد.
برای درمان بیماری، علاوه بر مراقبت های ویژه، از تجویز آنتی بیوتیک های طیف وسیع و بخصوص گروه کینولون ها مثل لووفلوکساسین همچنین از گروه ماکرولید ها مثل آزیترومایسین استفاده می شود. دیگر آنتی بیوتیک ها مانند اریترومایسین و تتراسایکلین نیز کاربرد دارد.
دسته بندی محصولات