عیوب ژنتیکی که خطر ابتلا به شایعترین نوع سرطان خون در کودکان را افزایش میدهد، شناسایی شد. به گزارش«ایرنا»، گروهی از محققان گفتند که سه نوع نقص ژنتیکی خطر ابتلا به سرطان خون (لوسمی) در کودکان را بین 30 تا 60 درصد افزایش می دهد، اما تاکید کردهاند که عوامل دیگر، مانند عفونتهای کودکی نیز ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند. سازمان پژوهشهای لوسمی در انگلیس اعلام کرد: سرنخهایی که این تحقیق جدید آشکار کرده ممکن است به بهبود مراقبتهای پزشکی منجر شود. لوسمی شایعترین سرطان در میان کودکان است. هرساله تنها در «انگلیس» 500 مورد جدید لوسمی کودکان گزارش می شود. از این تعداد 85 درصد لنفوبلاستی حاد (Acute Lymphoblastic Leukaemia)، هستند. دانشمندان بر این باورند که احتمالا یک دلیل واحد برای ایجاد این بیماری در کودکان وجود ندارد، بلکه آمیزهای از عوامل باعث بروز این بیماری می شود که شاید از جملهی آنها عوامل ژنتیکی موروثی باشد. نتیجهی حاصل از تحقیقات قبلی حاکی از آن بود که احتمالا تغییرهای سلولی که در دورهی جنینی رخ میدهد و همچنین جهشهای دیگر ژنتیکی که ناشی از عفونتهای شایع دوران کودکی است، در ایجاد بیماری نقش دارند. تازهترین تحقیق با استفاده از فناوری میسر شدهاست که اجازه میدهد کل «دی ان آ» سرطان خون، بهدقت تحت بررسی قرار بگیرد تا مشخصههای عمومی این بیماری که در کودکان سالم مشهود نیست، ردیابی شود. با اینکه هریک از سه عیب ژنتیکی با افزایش خطر ایجاد بیماری ارتباط دارد، اما خطر ابتلا به لوسمی در کودکان در کل همچنان کم است. پرفسور«ریچارد هولستون»، مجری این تحقیقات گفت: یافتههای جدید اولین مدرکی است که نشان می دهد ساختار ژنتیکی در خطر ایجاد بیماری لوسمی لنفوبلاستی حاد نقش عمده دارد. نتیجه این تحقیق همچنین درک ما را از چگونگی ایجاد بیماری افزایش میدهد. پرفسور مل گریوز یکیدیگر از اعضای این گروه تحقیقاتی نیز گفت: والدین و عموم مردم نباید فکر کنند که نتیجه گیریهای جدید به این معنی است که لوسمی ناشی از یک تصادف در ژن های موروثی است. این معنی است که لوسمی ناشی از یک تصادف در ژن های موروثی است. به گفتهی وی خطر ژنتیکی فقط یکی از عوامل ایجاد کننده بیماری است و پیدا کردن عواملی که شروع بیماری را باعث می شود همچنان نقطه ثقل تلاشهای دانشمندان است. موسسهی پژوهشهای لوسمی انگلیس اعلام کرد: یافتههای این تحقیق «سرنخهای مهمی» را آشکار کرده است که ممکن است به درمانهایی بینجامد که کودکان را «کمتر آزار» می دهد. |